07-09-2024 | 18:30
Գերատեսչությունների միաձուլումն ու բաժանումը հին հայկական ավանդույթ է, որը հատուկ է մեր նման չկայացած պետություններին: Ժամանակին, եթե հիշում եք, իշխանական վերնախավում ինչ-ինչ վերադասավորումների արդյունքում, միավորվել էին ՆԳ եւ ԱԱ նախարարությունները:
Դա, կարծում եմ, սխալ որոշում էր՝ ոստիկանության ու հատուկ ծառայության գործառույթները խիստ տարբեր են՝ դրանք պետք է նաեւ հավասարակշռեն ու վերահսկեն իրար: Ոչ ժողովրդավարական ռեժիմներում հակակշռումը ձեռք է բերում բացառապես պալատական ինտրիգների տեսք: Հիշենք թեկուզ ԽՍՀՄ-ում 1980-ականների սկզբում ՊԱԿ-ի նախագահ Անդրոպովի եւ ՆԳ ղեկավար Շչոլոկովի հակամարտությունը, որն ավարտվեց վերջինիս կատարյալ պարտությամբ եւ ինքնասպանությամբ:
Բայց նույնիսկ դեմոկրատիայի պայմաններում այդ բնական մրցակցությունը կա: Հայաստանում ժամանակին միացվել էին նաեւ ֆինանսների նախարարությունը եւ հարկային տեսչությունը, որը կրկին, ինձ թվում է, անթույլատրելի էր. փող հավաքողը եւ փող ծախսողը չպիտի լինեն նույն համակարգում: 2018 թվականից հետո գյուղատնտեսությունը «տարրալուծվեց» էկոնոմիկայի մեջ, ինչպես նաեւ ստեղծվեց ԿԳՄՍ անունով անհասկանալի կառույցը: Խնդիրը ոչ այնքան միջոցների տնտեսումն է, որքան, իմ տպավորությամբ, այն, որ 4 հավատարիմ մարդ գտնելն ավելի բարդ է, քան մեկ:
Նույն պատճառով, կարծում եմ, հակահետախուզությունը «մտցնում» են հետախուզության մեջ: Ինստիտուցիոնալ առումով դա նույնպես աննպատակահարմար է թվում: Պայմանականորեն ասած՝ Մյուլերի եւ Շելենբերգի գերատեսչությունները չեն կարող նույնական լինել, խախտվում է բնական բալանսը: Ի դեպ, հայտնի խորհրդային սերիալը Անդրոպովը սիրում էր նաեւ այն պատճառով, որ դրանում վարպետորեն են ներկայացված հատուկ ծառայության կառուցվածքային առանձնահատկությունները:
Իհարկե, Հայաստանում օբյեկտիվորեն գոյություն ունի նաեւ ԱԱԾ-ի հին կադրերի՝ Ռուսաստանի հետ կապվածության հարցը: Բայց դա բարդ եւ նուրբ խնդիր է՝ միաձուլումներով այն հնարավոր չէ լուծել: Իշխանությունը փոխվի, այս քայլը, վստահ եմ, «հետողորմյա» կանեն: Առաջին անգամը չէ:
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ