Իբր «իրական Հայաստանը» լա՞վ եք պահում

«Մեզ համար պատմական հայրենիքը կարեւոր չէ, մեր խնդիրը առկա պետությունն է: Հայրենիքն ինչ-որ ցնորք է, վկայակոչում է անհասկանալի ազգային իղձեր, անիրականանալի պատմական երազանքներ, իսկ ահա պետությունը կոնկրետ շոշափելի երեւույթ է, որը պետք է սիրել եւ փայփայել»:

Այդ պնդումն ինքնին անհեթեթ է: Նույնն է, թե ասեք՝ «Ինձ համար մայրս կարեւոր չէ, ծնողական սերը, մայրական հոգատարությունն անիմաստ «լիրիկա» են: Ինձ համար կարեւոր է այն կինը, որն ինձ լույս աշխարհ է բերել, ես մտածում եմ նրա ֆիզիկական գոյության մասին»:

Բայց մի կողմ դնենք այդ մարազմը եւ, որպես զուտ մտավոր գիտափորձ, ընդունենք, որ կարող է գոյություն ունենալ պետություն՝ առանց պատմության, առանց ազգային ինքնության, առանց տեսլականի: Ովքե՞ր են նրանք, ովքեր ձեւ են անում, թե իբր կարեւորում են պետությունը: Հմուտ ղեկավարնե՞ր են, որոնք 6 տարվա ընթացքում պետությունը հասցրել են աննախադեպ «փայլուն» վիճակի՞:

Այդ ղեկավարներն ապահովո՞ւմ են իրենց «սիրած» պետության տարածքային ամբողջականությունը: Թե՞ Սյունիքում եւ Գեղարքունիքում հանձնած հողերը նույնպես «պատմական Հայաստան» են: ԳՇ պետ Ասրյանն, օրինակ, կարծում է, որ դա ոչ թե պետության, ոչ թե Զինված ուժերի, այլ լրագրողների խնդիրն է: Իսկ ադրբեջանական բանտում պահվող մեր հայրենակիցների ճակատագիրը մեր պետության գործառույթների մեջ չի՞ մտնում: Չնայած ենթադրում եմ, որ Փաշինյանն ամենեւին դեմ չէ, որ, մասնավորապես, Ռուբեն Վարդանյանը (ի դեպ՝ ՀՀ քաղաքացի) գտնվի թշնամու ձեռքում:

Ենթադրության համար հիմք է տալիս այն, որ նույնիսկ հիմա նիկոլական քարոզիչները շարունակում են քարկոծել ծանր վիճակում գտնվող մեր հայրենակցին՝ շրջանցելով բոլոր էթիկական սահմանափակումները: Իրական պետությունը չի կատարում իր պարտականությունները քաղաքացիների առջեւ:

Մեծ ցանկության դեպքում անգամ հնարավոր չէ ասել, որ գերիները կամ թշնամու նշանառության տակ գտնվող սահմանամերձ բնակավայրերի բնակիչներն անիրական են եւ գոյություն ունեն միայն ռեւանշիստների եւ ազգայնականների գլուխներում: Ես կարծում եմ, որ Հայաստան պետության պատասխանատվության շրջանակներում են նաեւ հայկական եկեղեցիները, որոնք այս պահին ավերվում են «խաղաղության ձգտող» Ադրբեջանի կողմից: Բայց գուցե սխալվում եմ՝ դրանք «պատմական Հայաստանից» են:

Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Լուսանկարը՝ «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության նախընտրական հանրահավաքից. 2021թ. հունիս

Լրահոս