Իրենք «սուպերմեն» են, իրենք «Հարի փոթեր» են, մաշված ու փոշոտ կոշիկներով են, բայց են….

Մեր գյուղում (Կարմիր Շուկայի ժողովուրդն ինձ թույլատրել է , որ  իմ գյուղն էլ լինի) 4 տղամարդ կային, որ 9 ամիս անքան շատ աշխատեցին, որ իրենց աշխատանքը հերիքի մյուս գյուղացիներին էլ ….. հողը պահեցին, հացը պահեցին, խանութը՝ թեկուզ մի հատիկ բան մնացած, այդպես  էլ չփակեցին….. ում ուր պետք եղավ, հասցրին… դեռ մի բան էլ գյուղ «հյուր եկածիս» միշտ բաժին  հասցրեցին….

Երևանից  որ ասում էին աղքատ ընտանիք ասա, փող ուղարկենք, ասում էի՝ փողն էլ որոշիչ չի,  անհնարինը հնարավոր դարձնողներին աջակցեք…. իրենք «սուպերմեն»  են, իրենք  «Հարի փոթեր» են,  մաշված ու փոշոտ կոշիկներով են,  բայց են….

Հրետակոծությունը, որ սկսվեց, էլի իրենք էին…. մի քանի միլիլիտր խնայած սալյարկան հավաքեցին լցրեցին բաքը, ու գյուղում մի հոգու անգամ չթողեցին, հրետակոծության ժամանակ 4-5 անգամ հետ գնացին գյուղ, որ բոլորին հանեն, արդեն գրաված գյուղերով ներս մտան, որ հարևանին իր ոսկե մի օղը կամ շղթան հասցնեն…. ու մի լիտր պահած սալյարկան հավաքեն, որ գյուղից գյուղ տարհանեն մեզ….. «սուպերմենները» գրուզավոյ ֆորդում տեղավորռցին բոլորին, անգամ հարևանին, ումից խռով են ու իրենց իրերից ոչինչ չվերցրին…

Էս մեր մեքենան է, որի մեջ կա մի կին՝ մեկ ամիս առաջ ինսուլտ տարած ու մի սայլակով տղամարդ…. բոլորիս  տարհանեցին անձնական միջոցներով … ադրբեջանական անցակետի ու մեր անցակետի արանքում գրուզավոյ ֆորդի կարոբկեն թափեց , ավտոն հրաժարվեց արդեն մեզ օգնել , բայց մեր «սուպերմենը»  բրդեց ավտոն, որ այս կողմ անցնենք ու նոր էվակուտերը հանի մեզ…..

Իրենց պետք է հիմա  ոտքի կանգնացնել…

Երբ Երևանից ինձ զանգում ու ասում էին, որ Կարմիր խաչը ՀՀ քաղաքացուս հանի Արցախից, ես գոռում էի ու հիմա էլ եմ գոռում, որ իմ հույսը մենակ էս մարդիկ են…. օգնեք որ իրենք ամուր մնան։

Անժելա Ֆրանգյան, կինոռեժիսոր