Որո՞նք են «նախկին» լինելու սահմանները

Իր վերջին տեսանյութերից մեկում «Լուսավոր Հայաստան» կուսակցության նախագահ Էդմոն Մարուքյանը հանրամատչելի ձեւով բացատրել է, թե ինչ է նշանակում սոցիոլոգիայում հայտնի «հակավարկանիշ» («հակառեյթինգ») հասկացությունը: Ենթադրենք, քաղաքացիների պայմանական 50 տոկոսը դեմ է Փաշինյանին եւ ցանկանում է, որ նա հեռանա: Բայց 80 տոկոսը որեւէ պարագայում չի ցանկանում, որ իշխանության գան «նախկինները», իսկ Փաշինյանը կարողացել է համոզել շատերին, որ հենց ինքը վեր կենա իր աթոռից, այդ աթոռի վրա անմիջապես նստելու է որեւէ «նախկին»:
 Այդ երկրորդ՝ 80 տոկոսանոց խումբն ավելի բազմաթիվ է, եւ, ենթադրում եմ, իր համոզմունքը պաշտպանում է ավելի էմոցիոնալ ձեւով: Արդյունքում իշխանափոխություն տեղի չի ունենում: Ի դեպ, ինձ համար կարեւոր չէ, թե ով է ասում մի բան, որը ճիշտ է կամ, որը, համենայնդեպս, մտածելու տեղիք է տալիս: Իհարկե, Մարուքյանը սխալ էր վարվել, երբ գնացել էր Փաշինյանի մոտ աշխատելու: Բայց կարեւորը սխալը գիտակցելն է եւ խոտոր ճանապարհից հետ դառնալը: Կարծում եմ, պետք չէ բոլոր առիթներով նախկին սխալները մարդկանց աչքը մտցնել: Եվ այսպես, որպես լուծում, Մարուքյանն առաջարկում է, որ Երկրորդ եւ Երրորդ նախագահները հայտարարեն, որ այլեւս իշխանության որեւէ հավակնություն չունեն:
 Բայց Սերժ Սարգսյանն արդեն իսկ նման հայտարարություն արել է: Լավ կլիներ, որ Քոչարյանն էլ անի: Սակայն կա ավելի նուրբ խնդիր՝ «նախկին» եւ «ոչ նախկին» լինելու սահմանները: Մարուքյանն ասում է՝ նրանք, ովքեր 1998-2018 թվականներին պետական որոշումներ են ընդունել, «նախկինը» նրանք են: Բայց պետք է պարզել, թե որ մակարդակով են այդ որոշումներն ընդունվել՝ պատգամավորի՞, վարչության պետի՞, նախարարի՞:

Համաձայնեք, որ մի բան է, երբ Բագրատ սրբազանի շարժմանն աջակցություն է հայտնում ենթադրյալ կոռուպցիոներ Միհրան Պողոսյանը, մեկ այլ բան, երբ դա անում է Էդուարդ Շարմազանովը, որի բարեկեցության աստիճանը պատգամավոր լինելուց առաջ, դրա ժամանակ եւ դրանից հետո առանձնապես չի փոխվել: Մարգարիտ Եսայանը, կարծես թե, «նախկին» է՝ այն առումով, որ 2018-ին նիկոլականները նրա դեմ «հեյթի» ալիքներ էին բարձրացնում: Բայց Մարգարիտի՝ ՀՀԿ պատգամավոր լինելու ժամանակ սնանկացվեց նրա ամուսնուն պատկանող փոքր ձեռնարկությունը:
 Շիրակ Թորոսյանը, Ատոմ Ջանջուղազյանը, Մհեր Գրիգորյանը «նախկիններ» են: Դժվար է, մի խոսքով, ասել, ով խոսելու տեղ ունի, ով՝ ոչ: Երբ իշխանափոխություն տեղի ունենա (վաղ թե ուշ լինելու է, չէ՞), կարո՞ղ է պատահել, որ նոր իշխանությունների ներկայացուցիչներն ասեն՝ Էդմոն Մարուքյանը չի կարող զբաղվել քաղաքականությամբ, որովհետեւ «Նիկոլի վախտ» հատուկ հանձնարարություններով դեսպան էր: 

Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
«Առավոտ»