ՀԹՄՄ լուրեր

Հայրենիքէն արտագաղթը հասաւ իր գագաթնակէտին եւ մինչ Հայրենիքը դատարկուեցաւ իր բնակչութենէն, ամերիկեան եւ արեւմտեան երկիրներու տարբեր քաղաքներու մէջ ստեղծուեցան նոր սփիւռքներ յանուն ամերիկամանիային եւ ինչու չէ արեւմտամէտութեան գաղափարին:

Promptly we were in my room frantically setting up an ad-hoc interview room. Alice had the job of holding the camera and Silva Kebourian, my other colleague, held the makeshift light we borrowed from the mamig who obliged and brought it from the store room.

Վարձքը կատա՛ր բեմադրիչ Ժիրայր Բաբազեանին, ԹՄՄ-ի թատերական յանձնախումբի ժրաջան անդամներուն եւ անշուշտ՝ բեմ բարձրացած ու բեմին ետին աշխատող բոլոր մկրտչեանականներուն:       

Միջոցառման ավարտին դպրոցականները ծաղիկներ խոնարհեցին Վ. Թեքեյանի արձանին` հաղորդակցվելով մեծ բանաստեղծի մտքին, լսելով նրա շշունջը.

Ի՜նչ է հոգին, հայո՛ւ հոգին… 

Կա խոնարհում, որ նվաստացում է նշանակում․ այս դեպքում այն արժանապատվության, հպարտության և երախտագիտության դրսևորում է:

Եւ ոչ միայն Ռ. Վարդանեանը։ Խորհրդարանի նախագահ Դաւիթ Իշխանեանը, նախկին չորս նախագահներէն երեքը եւ ուրիշներ նոյնպէս կրնային հեռանալ, սակայն չդիմեցին դաւաճանական այդ քայլին, իսկ նախագահի խորհրդական Դաւիթ Պապայեանը անձամբ Շուշի գնաց եւ յանձնուեցաւ՝ ազգային ու պետական իր ուղղամտութիւնը ապացուցելու։

Գիրքը պատմություն է պատերազմի մասին, որդեկորույս ծնողների մասին, որդիների կորստյան մասին։ Գրքում որդին հավաքական կերպար է, նա բոլորիս որդին է, մեր ազգի, մեր Հայրենքի որդին է, որը սեփական կյանքով է հատուցում Հայրենիքի գինը, այն Հայրենիքի, որն անգամ մեր որդիների կյանքի գնով չփրկվեց։

Կայացավ հայ անվանի գործարար և բարերար, հրապարակախոս Հայաստանի Թեքեյան մշակութային միության անդամ Ռուբեն Գրիգորյանի՝ «Իմ որդին գնում է պատերազմ» գրքի շնորհանդեսը։